CICHO! WYBUCHNĘ SOBIE CICHO...

- Bo on mnie popchnął, ja mu oddałem, ale on mocniej i... i... Straaaaaasznie mnie teraz boli ręka!!!

- Trzeba się było nie zaczynać. A ty mu mamo nie wierz, on ściemnia, wcale go to tak nie boli. Drze się żebyś mu współczuła!

- A ja to widziałam, wszystko widziałam, widziałam jak się kłócili i wydaje mi się, że to MŁODSZY (lat 8)...

- Nie wtrącaj się!!!- Ryknęli na NAJMŁODSZĄ (lat 6) we dwóch, wyjątkowo zgodnie.

- Nie krzycz, KROPKA (do 2 lat kilku miesięcy brak). Nie możesz tego wyciągać. Tam masz swoje zabawki. KROPKA, nie możesz. Oddaj to. 

- Ale mnie bardzo boli! To nieprawda, co on mówi, że mnie nie boli. Bardzo mnie boli.

- Delikatny taki niby jesteś?! Ściemniasz, maluszka udajesz, mały dzidziuś...

- Wcale nie! Mamooooo...

- Ja chciałam tylko powiedzieć, że widziałam, nie chciałam się wtrącać, a oni na mnie krzyczą.

- Cisza!- Eksplodowałam, a może tylko nie chciałam, by zagłuszyli eksplozję. Nie udało się.

- No tak. I teraz będziesz przytulać MŁODSZEGO, mi zaczniesz wciskać, że jestem duży i mam być rozsądny...

Do zawodzeń dołącza MŁODSZY:

- Nikt mnie nie słucha, nikt mi nie pozwala dokończyć. Chciałem tylko...

I NAJMŁODSZA:

- Dlaczego mnie uciszasz? Ja z tym nie mam nic wspólnego.

- Ja chceeeeeeeeeeeeee!!!

I KROPKA.

- Mam dość. Załatwcie to miedzy sobą. Potem tylko zetrzyjcie krew ze ścian i poustawiajcie meble. 

- Nie. To ty powinnaś nam pomóc. Po to jesteś mamą, żeby nam pomagać. My teraz mamy problem i ty nam musisz pomóc. Mnie boli ręka.

To przez te wierszyki na Dzień Mamy? Pozmywać, posprząta, pogłaszcze, przytuli, łzę z policzka zetrze... Wrrrrrrr...

- Mi się chce płakać, bo oni na mnie wrzeszczą.

- Ja to w zasadzie jestem głodny...

I tylko KROPKA siedzi w kącie kuchni i nic ode mnie nie chce. Wokół niej rozsypany makaron, własnoręcznie przygotowana mieszanka przypraw, dwie puszki z kukurydzą.