CAŁY ŚWIAT ALBO KOLANA

- Wszystko mi zepsuli... Nie cierpię ich... To było moje, ja tam byłem pierwszy...

Pociąga nosem, po policzkach ciekną  słone krople (łzy, a może Bałtyk z włosów spływa). 

- Oni tak nie mogli, tak sobie wejść i sobie kopać, i nie zapytać...

Skrobie się na moje kolana, których ubywa z każdym dniem, bo brzuch.

- To było moje... Weszli mi do mojej dziury i wszystko zrobili po swojemu, w mojej dziurze teraz jest ich dziura...

MŁODSZY jeszcze kilka minut temu siedział nad brzegiem morza, pupą w dziurze pełnej wody i kopał, przekopywał, dosypywał i zasypywał. Po chwili dołączyli do niego STARSZY i NAJMŁODSZA. Razem, w jednej dziurze, gdyby mi się chciało wstać po aparat... Scenka, co to matkę, matkę na silnej dawce hormonów, rozczuliła, bo oni już tacy duzi, a za rok jeszcze KROPKA i... I pociągam nosem, i ciekną mi słone krople po policzkach (łzy albo Bałtyk).

A teraz on tu, a oni tam... 

- Ja chyba mogę mieć tylko swoją dziurę... A oni tam nadal siedzą i wszystko mi niszczą...

- Co się stało MŁODSZY? Dlaczego ryczysz?- STARSZY i NAJMŁODSZA zauważyli po chwili nieobecność brata.

- Bo Wy mi się wtrąciliście w moją dziurę! I wszystko jest teraz nie po mojemu. A to była moja dziura.

- Ale... My tylko chcieliśmy Ci pomóc, żeby Ci nie zalewało, i żeby trochę było głębiej, i...

- Ale ja chciałem, żeby było zalane, płytciejsze i..., i... MOJE!!!

- Nie rozumiem... Ale jak chcesz to sobie wracaj do tej swojej dziury, a my sobie z NAJMŁODSZĄ zrobimy swoją.

- Teraz to już za późno. Wszystko nie tak. Wszystko zniszczone.

I poprawia się na moich kolanach, które za ciasne, i coraz ich mniej, bo brzuch. I ja brzuch wciągam, i kolana wyciągam, i... Przecież skoro już nie ma dziury, to chociaż te kolana... 

MŁODSZY poszedł zbierać kamienie, rozprostowałam nogi, ale...

- Ja też się obraziłam. 

- Na kogo?

- Na wszystkich.

- A dlaczego?

- Bo..., bo to było moje.

- Co było Twoje?

- Nie rozmawiam z Tobą.

Nie rozmawia, ale ładuje swój opiaszczony, mokry tyłek na moje kolana, których coraz mniej, bo brzuch, które zdrętwiałe, bo MŁODSZY. Mości się, wygniata sobie miejsce i pociąga nosem, a po policzkach płyną jej słone krople (nie łzy, Bałtyk).

- A przytulić Cię mogę?

- Nie.

- A buziaka dać?

- Nie.

- A pogadamy?

- Nie.

- A jutro.

- Nie. 

- A za tydzień?

- Nie.

- A kiedy?

- Jak zapomnę!

I NAJMŁODSZA po chwili zeszkoczyła z moich kolan, pognała błoto kleić. Wysiedziała swoje, czyli tyle co MŁODSZY. To przecież nie tylko MŁODSZEGO kolana!

STARSZY kładzie mi na kolanach tylko swoją głowę...

- Ale masz piachu na kolanach! I takie kreski odciśnięte. Poczytasz mi dzisiaj wieczorem, bo ja lubię jak Ty mi czytasz... 

Targam tę jego czarną czuprynę, piach się sypie, krople słonej wody kapią mi na policzki.

- Płaczesz?

- Nie, to Bałtyk...

- Idę się wykąpać.- I już go nie ma.

Ale mam piachu na kolanach. I te czerwone, odciśnięte ślady (kąpielówki MŁODSZEGO, a tu chyba NAJMŁODSZEJ, ucho STARSZEGO), a resztę zasłania KROPKA. 

- Mam przecież prawo do swoich kolan!- I chcichoczę. I otrzepuję się trochę, i prostuje nogi, i te krople Bałtyku na policzkach...