PO PROSTU (I KRÓCEJ) GŁUPI!

Ryczy. Odpowiednio głośno, by wszyscy słyszeli jaki on nieszczęśliwy, by nie było wątpliwości, że oczekuje pomocy, teraz, zaraz, natychmiast!

- Co się stało?- krzyczę z dołu.

- Yyyyeeeeeeee- przerwa na złapanie oddechu.- Eeeeeyyyyyyy.

- MŁODSZY, co się stało? Nie rycz, mów.

- Yyyyyyyyyyyy- Czas na fazę drugą. Ryczenie nie pomaga, trzeba zacząć zawodzić. Jednostajny dźwięk syreny alarmowej sprawdza się zawsze, bo przecież jak długo da się tego słuchać??!!

Wbiegam po trzy stopnie:

- Mam nadzieję, że masz jakiś bardzo ważny, potwornie pilny problem.

- Popsuło się! Znowu! Naprawisz?- Tego znaku zapytania na końcu nie jestem wcale taka pewna. 

- Poczekaj na STARSZEGO. Po szkole na pewno Ci pomoże.

- On powiedział, że już nigdy więcej mi tego nie zrobi, bo jak jestem ciamajda to jestem.I muszę poczekać kilka lat, aż będę duży i będę umiał sam, albo... poprosić mamę. Naprawisz?

Przemknęła mi przez głowę myśl, że może by tak usiąść i poczekać, aż MŁODSZY "będzie duży"...

- Masz wszystkie klocki? 

MŁODSZY wpełzł pod łóżko:

- Trochę się wściekłem i kopnąłem je z całej siły. 

Zajrzałam. Leżały tam klocki, ale i lalka NAJMŁODSZEJ, ciekawe co przeskrobała, i skarpetki:

- Ale ja ich i tak nie będę nosił, bo są głupie!

- Brzydkie, nie podobają Ci się, niewygodne, za małe, ale nie głupie.

- Ale "głupie" to to samo tylko krócej.

- A gdzie masz instrukcję? Bez niej nie damy rady.

- Powinna też być pod łóżkiem...

- Nie ma. Gdzie jeszcze chowasz "głupie" rzeczy?

- Jest! W pudełku z instrukcjami!

- Tego to rzeczywiście nikt się nie spodziewał.

MŁODSZY twierdzi, że już jest za duży na klocki Duplo. To oznacza mniej wiecej tyle, że klockami Duplo się bawi, a małe klocki LEGO kolekcjonuje, bawiąc się nimi sporadycznie, częściej gubiąc i rycząc, że się popsuło, że nie pasuje, że  po prostu (i krócej) "głupie".

- No dobra. Tyle mamy...-trzymam w rękach fragment podwozia.- Zobacz MŁODSZY, możemy odrazu przeskoczyć na 12 stronę. Chwila moment i samochód będzie złożony.

         "Nie chce Ci się? Spróbuj potraktować czekające Cię zadanie jak wyzwanie! Obudź w sobie entuzjazm i ducha walki." (Się czytało kiedyś w wannie, się wie!)

- A gdzie jest ten klocek?

- Jaki? Musisz policzyć mu guziki. 

- Jeden, dwa, trzy, cztery... MŁODSZY nie szturchaj, bo mi się myli. Jeszcze raz. Jeden, dwa, trzy, cztery... Za te pieniądze mogliby dorzucać lupę do zestawu. Pięć guzików. 

- A kolor? 

- Szary.

- Ciemnoszary czy jasnoszary?

- Hmmmm... Chyba jasnoszary.

- To nie mam.- MŁODSZY trzyma w rękach klocek z trzema guzikami, czerwony.

- Synu, a może byś tak rozszerzył krąg poszukiwań?

- Co mam zrobić?

- Szukać! Kręcić głową, wypatrywać, może nawet czasem przegarniać klocki ręką.

- Aha.- MŁODSZY jednak nadal siedzi z czerwonym klockiem w dłoni i patrzy na mnie.

- No i...?!

- Powiedziałaś, że naprawisz! 

- Ale chyba możesz mi pomóc?!

- No dobra. To powiem Ci, że zapomniałaś przyczepić kierownicę i teraz musisz to wszystko popsuć, żeby się dostać do środka.

- Dzięki synku... Od jak dawna to wiesz? 

- Od dawna. Kiedyś mi STARSZY powiedział, że jak się zapomni o kierownicy to dupa.

- Dupa?

- Dupa.

Resztkami sił podtrzymuję w sobie ducha walki i entuzjazm... Przez trzy minuty wydawało mi się, że złożenie samochodu z klocków LEGO przerasta moje możliwości, ale okazało się, że to tylko MŁODSZY, gdy nie patrzyłam, przewrócił kilka stron w instrukcji, żeby "coś zobaczyć". Trochę więcej czasu niż się spodziewałam zajęło mi kompletowanie świateł, które MŁODSZY miał w kieszeni ("bawilem się, że to drogocenne kamienie").

I na koniec dyskusja natury estetycznej:

- Trudno MŁODSZY, weźmiemy żółty z innego pudełka, zamiast czerwonego. 

- Nie! Musimy poszukać!

- Szukamy już długo. Zaraz musimy jechać po STARSZEGO do szkoły. Nie ma czasu. Jak się znajdzie, to zamienimy. 

- Nie może być inny. Musi być czerwony.

- Ale nie ma.

- Szukamy!

- MŁODSZY, proszę Cię...

- Już wiem. STARSZY mówił, że można napisać do fabryki LEGO, żeby nam przysłali taki klocek. 

- Może, ale to potrwa, a do tego czasu możemy użyć żółtego.

- Nie. Czerwony i kropka peel.- Pielęgnujmy to patriotyczne nasze ".pl", bo inaczej za kilka lat dzieci będą mówiły już tylko ".com" (czyt. kropka kom).

- Wczoraj założyłeś dwie rożne skarpetki, dzisiaj zaszalej i przyczep żółty klocek!

- ?!

- Nie ważne. Musimy już iść. 

- I powiem STARSZEMU, co chciałaś zrobić! I on napisze do fabryki i będę miał czerwony klocek, a nie ten Twój głupi żółty!

Trochę się wściekłam, ale nie kopnęłam ani samochodu ani MŁODSZEGO. Jakimś cudem żaden z nich nie wylądował pod łóżkiem, choć jeden jest złożony z całej masy maleńkich, znikających, kolorowych, po prostu (i krócej) głupich klocków, a drugi jest upierdliwy, bezduszny, rozpuszczony, niesprawiedliwy, a może po prostu... Nie, zachowam klasę i tylko po cichu:

- Dupa, dupa, dupa, dupa... 

A potem wkopnę się pod łóżko i poczekam, aż będą duzi.