A mi się nie śnił James Bond...

CZYTAMY: "MROŹNA NOC. OPOWIEŚCI Z PARKU PERCY'EGO"

- Mi się śniło, że jeżdżę wielką wywrotką po Księżycu i... I wywrotka jest niebieska i ogrooooomna. Prawie taka jak Księżyc.

- Mi się śniła moja nocna koszula w serduszka.

- A mi się śniło, że szkołę zamieniono w bazę szkoleniową dla agentów! 

- A Tobie co się śniło?

I zburzyłam poranną monotonię:

- Percy, dozorca parku!

- Mamo, chyba żartujesz! Percy?! James Bond to rozumiem, bo on był przystojny, a dziewczynom to podobno śnią się przystojni faceci... Percy?! Tatoooo! Czy Ty myślisz, że to te hormony ciążowe?!

- Mhmmmmmm...- doszedł nas jakiś stłumiony jęko-potakiwacz spod poduszki. 

- A ja myślę, że Percy to nawet na swój sposób jest całkiem, całkiem...- Nie będą mi bachory-potwory snu szykanować!

- Yyyyyyyyyyy....- jęko-jęk spod poduszki.

- A śniły Ci się też zwierzęta? Wiewiórka Ci się śniła? A co robił Percy? 

- A zapytałaś go, dlaczego śpi w czapce?!- STARSZY chichotał pod kołdrą.

- A czy Percy ma taki głos jaki Ty mu robisz, jak czytasz?

Zasypana lawiną pytań na chwilę zamykam oczy...

Percy, dozorca parku: poczciwy, pulchniutki, zawsze uśmiechnięty i zawsze w czapce, opiekun zwierząt. Rzeczywiście trochę nie w moim typie. Nawet trochę bardziej nie w moim typie niż James Bond. Ale co ja na to poradzę, kiedy mi się śnił...

Była bardzo mroźna noc i do domku Percy'ego schodziły się zziębnięte zwierzęta. Zajęły łóżko, było coraz ciaśniej, ktoś spadł, a ktoś nowy już pukał do drzwi. Sen do tego momentu przypominał mi,literki w literkę, czytaną dzieciom wieczorem książkę. Do tego momentu... Nagle, zgodnie z bezprawiem rządzącym senną fabułą, to nie Percy, ale ja wstawałam, by wpuścić zmarzniętego krokodyla, podnosiłam z podłogi zaspanego tygrysa, próbowałam wcisnąć się między kopyta, łapy, brzuchy i głowy śpiących w moim łóżku stworów. Szukałam sobie miejsca w szafie, ale tam też: na wieszakach, półkach, między swetrami, w szufladzie ze skarpetkami śpią jeże, węże, żuki i borsuki. Fotel? Zajęty. Stolik nocny? Zające. Pod łóżkiem? Krety i wilki. Na lampie? Nikogo! Spoglądam przez chwilę na uśmiechniętą, okrągłą twarz Percy'ego patrzącego na mnie z portretu na ścianie (nie pytajcie, tak było i już, w końcu sen to sen, i senna logika). Pokazałam mu język. On chyba nie myśli, że ja będę spała na lampie!? Ostrożnie wieszam stwory z łóżka na żyrandolu. Trzeci się nie zmieścił. Położyłam go ostrożnie w doniczce. Moje łóżko, moja kołdra, moja poduszka! Auuuuuaaa! To znowu Percy, tym razem na okładce książki. Książkę wkładam pod poduszkę. I tak mi się śni, to niech mi się nawet śni, że mi się śni. Co mi tam. I jeszcze coś uwiera... Co jeszcze? Kto jeszcze? To Ty, KROPKA! No dobra, Ty zostajesz... 

- Mamooooo! A kiedy śniadanie?! Mamoooooo! 

- Na lampę! Ale już!

- ????????

Jeszcze nie śnił Ci się Percy, dozorca parku? Nie wbił Ci się w udo? Nie patrzy na Ciebie z portretu? Nie znasz Percy'ego?!

Il. Nick Butterworth ("Mroźna noc")

"Mroźna noc"

Opowieści z parku Percy'ego
Nick Butterworth 

(Wydawnictwo Ameet)


(OBRAZ = SŁOWO)